Rok temu był wiersz dla dziadków, dziś czas na wiersz dla babć. Już niedługo ich święto...

Szczerozłota babcia

 

Moja babcia miała

szczerozłote serce.

Włosy miała srebrne

jak święty medalik.

 

Oczy jak bursztyny

w uśmiech oprawione -

on nad nami świecił,

gdy byliśmy mali. 

 

Tylko babci dłonie

były całkiem zwykłe -

szorstkie, pełne zmarszczek

(tak to jest w starości).

 

Tymi dłońmi babcia

robiła kompoty

z jabłek, gruszek, renklod,

z wiśni i z miłości.